چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین قدرت تبیین مولفه های به دست آمده در برنامه درسی دانشجو می باشد. این مطالعه از حیث نوع بنیادی، از حیث رویکرد، توصیفی و از نوع طرح های آمیخته اکتشافی است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه بازپاسخ با هشت نفر از صاحب نظران حوزه تعلیم و تربیت در دانشگاه تهران در بخش کیفی؛ و پرسشنامه استخراج شده از نتایج مصاحبه در بخش کمی است که در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی به منظور تایید و رتبه بندی مولفه های مربوط به ویژگی های دانشجویان اجرا شد. در بخش کیفی به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش سه مرحله ای اشتراوس و کوربن (1990) و در بخش کمی از تحلیل ساختار تاییدی و آزمون فریدمن استفاده شد. بر اساس 100 مشاهده جمع آوری شده، چارچوب نظری با استفاده از نرم افزار AMOS مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به نرمال بودن داده ها، از روش GLS جهت برآورد پارامترها استفاده گردید. در مجموع چهار مولفه محوری از مصاحبه های انجام گرفته به دست آمدند که عبارتند از: ویژگی های برنامه درسی دانشجو، عناصر اصلی آن شامل دانشجو، استاد و سازمان؛ مراحل شکل گیری شامل مراحل زمینه ای و عوامل محرک؛ و موانع و چالش های شکل گیری این برنامه درسی.
واژه های کلیدی: آموزش عالی، دانشجو، برنامه درسی، برنامه درسی دانشجو، تحلیل ساختاری تاییدی.
